Aktualności

1. „Moje filmy są głosem umarłych” – galeria postaci będących pierwowzorami bohaterów filmów Andrzeja Wajdy. Przedstawienie losów postaci, które stały się pierwowzorami bohaterów takich filmów jak na przykład „Katyń”, „Popiół i diament”, „Kanał”, „Krajobraz po bitwie” , „Korczak”, „Wałęsa” czy „Powidoki”. Zajęcia dla młodzieży szkół średnich i dorosłych.
2. „Film o mnie byłby bardzo nudny” – autobiograficzne wątki w filmach Andrzeja Wajdy. Historia życia reżysera i jego rodziny z podkreśleniem wątków, które odnajdujemy w jego filmach. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych, średnich oraz dla dorosłych.
3. Dlaczego nie zawsze książka jest lepsza od filmu? Najwybitniejsze dzieła literatury polskiej widziane okiem kamery Andrzeja Wajdy. Ciekawostki z planów takich produkcji Andrzeja Wajdy jak „Wesele”, „Ziemia odzyskana”, „Pan Tadeusz”, „Zemsta”  czy „Lotna”. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
4. Kobiety w filmach Andrzeja Wajdy Galerii postaci kobiecych na tle epoki, pierwowzory bohaterek, fakty i mity. Zajęcia dla szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
5. „Zrób film, którego nie mógłby nakręcić nikt inny” – co Andrzej Wajda radził młodym reżyserom? Zestaw rad udzielonych przez artystę młodym reżyserom – wybór nieoczywisty. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych, średnich i dorosłych.
6. Życie pisze najlepsze scenariusze - uczestnicy Powstania Warszawskiego w filmie Andrzeja Wajdy „Kanał”.  Kto z uczestników Powstania Warszawskiego grał w filmie „Kanał”  lub uczestniczył w produkcji tego obrazu? Jak doświadczenia wojenne poszczególnych osób wpłynęły na ostateczny kształt filmu?
   Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
7. „Katyń” – film o kobietach, które czekają. Historie rodzin katyńskich z uwzględnieniem losów rodziny Anieli Wajdy. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich  oraz dla dorosłych.
8. „Chory na Polskę” – obraz Polski i Polaków w filmach Andrzeja Wajdy. Cechy narodowe Polaków i ich odzwierciedlenie w filmach Andrzeja Wajdy.  Czy odnajdujemy siebie w filmach reżysera? Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dorosłych.
9. „Złotousty Ignac” – życie prywatne jednego z „ojców Niepodległej” – Ignacego Daszyńskiego Barwny życiorys polityka na tle epoki. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych, średnich i dla dorosłych.
10. „By Polska nie była niewolnicą” – Gdynia jako okno na świat II RP. Budowa portu i miasta Gdyni widziana oczyma jej mieszkańców okresu dwudziestolecia międzywojennego i II wojny światowej. Zajęcia dla dzieci szkół podstawowych, średnich i dorosłych.
11. „Morze, gdy raz rzuci swój czar, trzyma człowieka w swojej sieci cudów na zawsze” – gdynianie roku 1926 – galeria postaci. Życiorysy najciekawszych mieszkańców Gdyni roku 1926 – losy, dokonania, ciekawostki i anegdoty. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
12. „Chcesz zmienić świat, zacznij od samego siebie” - historia życia Janusza Korczaka. Losy niebanalnego człowieka – lekarza, pisarza, pedagoga, przyjaciela dzieci na tle wydarzeń dziejących się w Polsce  w okresie dwudziestolecie międzywojennego  i podczas obu wojen światowych. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
13. „Nie wolno zostawić świata takim, jakim jest” – najtrudniejsze wybory życiowe Janusza Korczaka. Jak zachować człowieczeństwo w obliczu wojny i systemów totalitarnych? Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
14. „Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat” – Janusz Korczak jednym z prekursorów ruchu na rzecz praw dziecka. Janusz Korczak – przyjaciel dzieci –  dzieła, projekty, poglądy, historie osobiste. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
15. Czego najczęściej nie mówi się o Januszu Korczaku? Życie codzienne Janusza Korczaka - fakty, mity, ciekawostki. Zajęcia dla młodzieży szkół podstawowych i średnich oraz dla dorosłych.
16. "Ja to wszystko Państwu odśpiewam!" Mieczysław Fogg - pieśniarz Warszawy, bard Powstania Warszawskiego, kochany Pan Mieczysław. Życie i niezwykła osobowość artysty na tle zmian zachodzących w Polsce XX wieku. Co sprawiło, że tak wspaniale potrafił odnaleźć się w dwudziestoleciu międzywojennym, podczas okupacji, Powstania Warszawskiego, w latach PRL-u? A publiczność kochała go tak samo w stolicy, miastach, miasteczkach  i wsiach całego kraju oraz innych zakątkach świata, gdzie mieszkali Polonia.

Wybudujmy port!  100 lat Gdyni - Warsztaty dla dorosłych i młodzieży

Wizjonerzy, fachowcy, ekonomiści czy szaleńcy – Jak powstała Gdynia?

Warsztaty z elementami planowania i przekonywania. Co będzie potrzebne, by powstało miasto portowe? Co trzeba zrobić i w jakiej kolejności? A może mamy inne pomysły, niż Eugeniusz Kwiatkowski i Tadeusz Weda – twórcy śmiałego projektu?

Mapa myśli, logistyka, szukanie poparcia, propaganda i zachęcenie narodu do wspólnego wysiłku.

Obok wolnego miasta Gdańska i niemieckiego kurortu Zoppot powstaje polski port. Jak to możliwe? Próbujemy wspólnie zaprojektować i odtworzyć historię przemiany wioski rybackiej w miasto portowe. Wybudujemy Gdynię od podstaw! Uwaga, nie obejdzie się bez przeszkód i ludzi, którzy będą nam utrudniać pracę…

Oferta dla uczniów szkół średnich i uczestników dorosłych.

Czas trwania: od 1,5 do 4 godz. – do uzgodnienia

Co będzie potrzebne: tablica, flamastry (ewentualnie rzutnik).

Ilość uczestników : forma pogadanki z ciekawostkami i pokazem slajdów 80 osób. Warsztaty około 40 uczestników

Wszystkie elementy warsztatów (lub stopień trudności spotkania) do indywidualnego uzgodnienia.

Satyra prawdę mówi… - Warsztaty lub zajęcia interaktywne dla młodzieży i dorosłych

   W wierszach staram się nawiązywać do takich mistrzów jak Wojciech Młynarski, Andrzej Waligórski czy Jeremi Przybora. Nie chcę, by to, co piszę, było powodem do kłótni lub hejtu. Staram się ukazywać rzeczywistość i szukam płaszczyzny porozumienia ze wszystkimi ludźmi myślącymi. Może wiersz satyryczny odczaruje skłócone społeczeństwo skuteczniej, niż debaty polityków?

A co proponuję?

1. Warsztaty „Napiszmy wiersz”. Jestem gotów pokierować stroną techniczną przedsięwzięcia, ale najważniejsza jest inwencja uczestników. To oni wybierają temat i formę utworu.
2. „Limerykobranie” – warsztaty pisania limeryków. Krótkich, często groteskowych lub absurdalnych skojarzeń, zawartych w formie pięciowersowej miniaturki poetyckiej.
3. Na podobnej zasadzie chętnie wytłumaczę, czym jest bajka (od Ezopa do Krasickiego), „lepiej”, fraszka. Możemy je wspólnie napisać.
4. Jak napisać nowy tekst piosenki do melodii starego szlagieru? „Tekściarz” to też poeta. Możliwe zajęcia z gitarą. Wygląda to groźnie, ale pamiętajmy, że Aleksander hr. Fredro nie wiedział, czym jest średniówka, gdy pisał pierwsze wiersze. Odkryjmy w sobie artystów!
5. A może wieczorek poetycki, w czasie którego przeczytam  kilka swoich wierszy? Chętnie odpowiem na odwieczne pytanie „co poeta miał na myśli”? Chętnie skomentuję prawie serio, ale w lekko krzywym zwierciadle otaczającą nas rzeczywistość.
6. W ramach zajęć, spotkań, warsztatów, można zorganizować turniej jednego wiersza, konkurs na fraszkę itp.
7. Czy rap to poezja? Może spróbujemy wykrzyczeć ważną treść w atrakcyjnej, zrytmizowanej formie?
8. Zawsze istnieje możliwość połączenia zajęć poetyckich z tematyką rocznicową, patrona roku itp.

Kazimierz Szymeczko. Polonista, nauczyciel, autor prawie 30 książek dla dzieci i młodzieży. Animator kultury. Od niedawna satyryk, publicysta, wierszopis, tworzący dla czasopism centro – prawicowych. Wie, czym jest metafora i onomatopeja, ale na co dzień mówi i pisze językiem łatwym do zrozumienia.

Wszystkie szczegóły spotkań i warsztatów do uzgodnienia z organizatorem. Modyfikacje czasowe, tematyczne, wersje standardowe i dla bardziej wymagających. Polecam.

Czas trwania: od 1,5 do 4 godzin z przerwą – do uzgodnienia.

Oferta dla szkół średnich i osób dorosłych.

Ilość uczestników: ok. 30 – do uzgodnienia. Rozsądna, by praca miała sens. W przypadku zajęć z młodszymi uczestnikami, możemy porozmawiać o ich rodzaju i prostszej formie.

Protesty robotnicze 1976 - Język w służbie propagandy - Warsztaty dla dzieci i młodzieży

„Regulacja cen”, „ścieżka zdrowia”, „zaśmiecanie ulicy”, „wybryk chuligański” – jakim językiem gazety i telewizja informowały Polaków o wydarzeniach w Radomiu, Lublinie, Płocku? Co starano się ukryć, jak tłumaczono podwyżki cen, jak oczerniano protestujących robotników?

Wykład lub warsztaty dotyczące protestów robotniczych 1976 roku i języka propagandy.

• Napiszmy wspólnie notatkę prasową, manipulując słowami i wydarzeniami. Pół prawdy wystarczy za całe kłamstwo.
• Napiszmy krótką odezwę do mieszkańców, „bibułę” o zamiarach rządu i kolejnych podwyżkach cen żywności.
• Scena w sklepie: Czym różni się „cukier na kartki” od „cukru komercyjnego”.
• Jak przekonać społeczeństwo, że jedzenie mięsa (którego brakuje) jest szkodliwe?
• Jak napisać telegram lub pocztówkę, by ostrzec rodzinę w odległym mieście i nie podpaść Urzędowi Bezpieczeństwa?
• Prowadzący zabiera uczestników zajęć w dziwne czasy, w których istniały tylko trzy programy telewizyjne, gazety były cenzurowane, a władza używała języka, by rozjaśnić lub zaciemnić rzeczywistość.
• Dlaczego doszło do strajków i protestów w 1976? Jaki był ich przebieg? Jak władza komentowała wydarzenia w kraju?

Oferta dla uczniów szkól podstawowych i średnich.

Czas: od 1,5 do 3 godz. – do uzgodnienia

Co będzie potrzebne: tablica, flamastry, kartki, długopisy, ewentualnie rzutnik (prowadzący przywiezie część materiałów ze sobą.

Poleca Kazimierz Szymeczko – autor opowiadań o „Przerwanej dekadzie”, który pamięta wprowadzenie „kartek na cukier” i trzy programy w telewizorze.

Andrzej Wajda – zagadki, kulisy, kontrowersje. - Ilustrowany wykład lub warsztaty.

Głownie dla młodzieży i dorosłych.

Szarża z szablą na czołgi („Lotna”), płonący spirytus w kieliszkach („Popiół i diament”), niedoszły Oscar („Ziemia obiecana”). O tym, jak reżyser wykorzystuje mity, buduje własny obraz świata, nagina rzeczywistość, stawia pytania widzowi. Ciekawostki o Andrzeju Wajdzie i jego filmach, ulubionych aktorach, sposobie pracy, wizji artystycznej, budowanej nawet kosztem zwykłej logiki. Jak powstały kultowe sceny i ujęcia?

Wersja warsztatowa – próby zainscenizowania scen (aktor dynamiczny, aktor statyczny). Gest jako podkreślenie słowa. To samo zdanie wypowiedziane na pięć sposobów. Kierujemy kamerą (perspektywa żabia i ptasia, pierwszy i drugi plan, kontrast i rola światła w ujęciu, zbliżenie i detal).

Zajęcia ilustrowane fragmentami filmów i fotosami (w sposób nie łamiący praw autorskich).

Oferta dla uczniów szkoły średniej i uczestników dorosłych. Możliwość wprowadzenia modułu dla klas starszych szkół podstawowych.

Wszystkie elementy zajęć mogą być modyfikowane w zależności od potrzeb organizatora.

Czas trwania od 1,5 do 3 godz. (z przerwą)

Ilość uczestników: wykładowa do 90 , warsztatowa ok. 50 osób.

Co będzie potrzebne: do pogadanki rzutnik lub papier i flamastry.

Do warsztatów smartom, pendrive, rzutnik (część sprzętu prowadzący przywiezie ze sobą).

Andrzej Wajda od kuchni

W bardzo wielu filmach Wajdy jedzenie zajmuje niezwykle istotne miejsce. Do tego stopnia, że niektóre sceny (przekąski jedzone jedną ręką przez Bożenę Dykiel w „Weselu”, wyznania wśród słoików dworskiej spiżarni w „Pannach z Wilka”, etiuda poświęcona polskiej kawie w „Panu Tadeuszu”, poranna polewka piwna w „Zemście”) weszły do filmowego i kulturowego kanonu. Nie koniec na tym – wiele jego filmów wiąże się z opowieściami o jedzeniu i jego roli w epoce lub na planie („Niewienni czarodzieje”, „Popioły”, „Ziemie obiecana”…), albo w literackich pierwowzorach. Materiał tutaj jest przebogaty. Można opowiadać o filmografii, pokazywać fragmenty, można czytać fragmenty literacich pierwowzorów inspirujących reżysera. Można także przeprowadzić na ten temat warsztaty lub degustacje.

Wyścig do biblioteki. Józef Maksymilian Ossoliński i jego czasy.

Od „Niepróżnującego próżnowania”, czyli nieformalnego organu obiadów czwartkowych (można zawsze ugotować coś z tematjgo menu) po dzieło, jakim był największy polski zbiór biblioteczny. Jednak nie sam Ossoliński jest tu bohaterem. W jego czasach trwał w podzielonej przez zaborców Polsce regularny wyścig o to, kto założy TĘ bibliotekę. Tę jedną, najważniejszą, która przechowa posolą spuściznę książkowa, taką, z której będzie można później budować. W wyścigu, poza Ossoliośnkim, stawali książęta Lubomirscy, Czartoryscy, bracia Załuscy (obaj biskupi), Czacki z Liceum Krzemieniecki, nawet poniekąd Samuel Bogusław Linde, który jednak nie miał takich środków (zajął się zatem katalogowaniem). Fascynująca historia o wyścigu do pierwszej polskiej biblioteki narodowej. Plus o tym co powstało po drodze (pierwsze polskie muzeum w Puławach, pierwszy słownik polskiego i dwie wielkie biblioteki - jedna z nich po rabunku stanie się pierwszą b biblioteką narodową Rosji). Opowieść dynamiczna, ilustrowana obrazkami. Prezentacja do bibliotek lub szkół.

Rotmistrz Czapski wykłada historię sztuki

Wiadomo, że związany ze środowiskiem Komitetu Paryskiego, czyli kapistów, Józef Czapski, nim zaczął pisać (i kiedy skończył pisać), był przede wszystkim malarzem. Do monumentów polskiej kultury wszedł jego wykład historii sztuki prowadzony z pamięci dla współwięźniów obozu w sowieckim Starobielsku. Ten projekt dotyczy Czapskiego-malarza - pokazuje źródła jego zainteresowań sztuką, najważniejsze, jego zdaniem, dzieła sztuki, które go kształtowały i które podziwiał. Oraz obrazy i rysunki samego Czapskiego. Malował do końca życia, twierdził, że najlepsze rzeczy stworzył po siedemdziesiątce. Prezentacja zapraszająca do świata estetyki Czapskiego.

Polskie Radio - jak się gotuje

Opowieść o kulisach audycji „Droga przez mąkę”, czytanie literatury obecnej w tej audycji i ewentualne warsztaty z audycją związane.

Z okazji Roku Patronów ustanowionego przez Senat i Sejm RP zapraszamy na cykl twórczych warsztatów i spotkań łączących sztukę, edukację i rozwój osobisty.
Każdy z warsztatów to praktyczne doświadczenie – od filmu i teatru, przez fotografię i radio, aż po muzykoterapię i pracę z emocjami.

Prowadzenie: Małgorzata Szyszka – reżyserka, scenarzystka, pedagożka teatralna. Poszerzająca swoje umiejętności o muzykoterapię i fotografię.

🎥 Andrzej Wajda – dokumentalista i etnograf

Warsztaty inspirowane filmem studenckim „Ceramika iłżecka”.
Uczestnicy poznają Wajdę jako wrażliwego obserwatora tradycji i kultury ludowej.

👧 Dla dzieci:
– czym jest film dokumentalny,
– zabawa w małych twórców: lepienie z plasteliny i mini wystawa.
⏱ ok. 1,5 h

👦 Dla młodzieży:
– jak stworzyć scenariusz filmu dokumentalnego opartego na lokalnej tradycji.
⏱ ok. 1,5 h

🎞️ Etiuda filmowa inspirowana twórczością Andrzeja Wajdy

Warsztat filmowy dla młodzieży i dorosłych – praca nad krótką sceną wzorowaną na klasykach: „Wesele”, „Popiół i diament”, „Człowiek z marmuru”.
Od pomysłu, przez scenariusz, po realizację etiudy filmowej.

🎬 Efekt: gotowy mini-film inspirowany stylem Wajdy.
⏱ minimum 6 godzin

📸 Józef Czapski – warsztat fotograficzno-literacki

Twórcze spotkanie z malarstwem i esejami Czapskiego.
Uczestnicy przekładają jego język koloru i refleksji na własne fotografie.

📷 Dla młodzieży i dorosłych
⏱ 3–6 godzin
Efekt: autorski cykl zdjęć i wystawa on-line.

🎭 Janusz Korczak – warsztat teatralny „Kajtuś. Czarodziej”

Zabawa teatralna oparta na książce o chłopcu, który odkrywa w sobie moc – i odpowiedzialność za nią.
Przez teatr uczymy się wyrażać emocje, marzenia i empatię.

🎭 Dla dzieci i młodzieży
⏱ czas do ustalenia
Efekt: mini spektakl pełen wyobraźni i refleksji.

📻 100-lecie Polskiego Radia – mini słuchowisko radiowe

Wprowadzenie w świat dźwięku, głosu i wyobraźni.
Uczestnicy tworzą własne krótkie słuchowisko: piszą scenariusz, nagrywają głosy i efekty specjalne – wszystko na żywo.

🎧 Dla młodzieży i dorosłych
⏱ czas do uzgodnienia
Efekt: gotowe słuchowisko do emisji w sieci lub lokalnym radiu.

🚂 Powstanie Polskiej Kolei – teatr codzienności z Mironem Białoszewskim

Warsztaty teatralne inspirowane tekstami Mirona Białoszewskiego – mistrza obserwacji i języka mówionego.
Improwizacje o podróży, spotkaniu, absurdzie i poetyce codzienności.

🎭 Dla młodzieży i dorosłych
⏱ 1,5–5 godzin
Efekt: pokaz improwizowany – „żywy teatr codzienności”.

🎵 Profilaktyka zdrowotna – muzykoterapia i komunikacja w grupie

Warsztaty łączące dźwięk, rytm i emocje.
Muzyka staje się tu narzędziem profilaktyki i dialogu – pomaga rozładować napięcia, odbudować zaufanie i lepiej rozumieć siebie nawzajem.

🎧 Dla młodzieży i dorosłych

W programie:

• relaks i oddech z wykorzystaniem dźwięku,
• improwizacje muzyczne i praca z głosem,
• ćwiczenia komunikacji i współpracy w grupie,
• rozmowa o emocjach i ich rezonansie w muzyce.

⏱ 2–3 godziny (możliwa wersja jednodniowa)
🎶 Nie trzeba znać nut – wystarczy otwartość i chęć doświadczenia muzyki na nowo.

„Andrzej Wajda – w poszukiwaniu polskiej tożsamości”

Temat projektu

Jakie wartości i pytania o polską tożsamość stawiał Andrzej Wajda w swoich filmach?

Analiza twórczości reżysera jako lustra historii, pamięci i moralnych wyborów Polaków w XX i XXI wieku.

Cel projektu

Celem projektu jest:

• pokazanie, że kino Andrzeja Wajdy to nie tylko sztuka filmowa, ale narzędzie refleksji nad polskością;
• zrozumienie, jak twórczość artystyczna może kształtować świadomość narodową i moralną;
• zachęcenie młodych ludzi do rozmowy o wartościach, historii i odpowiedzialności społecznej.

Uzasadnienie wyboru tematu

Rok 2025 został ustanowiony przez Senat RP Rokiem Andrzeja Wajdy – w setną rocznicę jego urodzin i dziesiątą rocznicę śmierci.

Wajda był nie tylko reżyserem, ale świadkiem historii Polski: od wojny, przez czasy komunizmu, po wolną Rzeczpospolitą.

Jego filmy to pytania o to, kim jesteśmy jako naród – o pamięć, godność, wolność, zdradę, sumienie i wspólnotę.

Główne zagadnienia / pytania badawcze

1. Jak Wajda rozumiał polskość? – Czy w jego filmach dominuje obraz heroiczny, tragiczny, czy raczej moralnie złożony?
2. Jakie wartości powracają w jego twórczości? – Honor, wolność, solidarność, odpowiedzialność, pamięć historyczna, wybór moralny.
3. Jak Wajda pokazywał jednostkę wobec historii? – Bohaterowie jego filmów często stają między lojalnością wobec narodu a własnym sumieniem („Popiół i diament”, „Człowiek z marmuru”).
4. Jak zmieniało się spojrzenie Wajdy na Polskę w kolejnych dekadach? – Od romantycznego idealizmu po gorzką refleksję nad ceną wolności.
5. Czy Wajda wciąż jest aktualny? – Jak jego pytania brzmią w świecie współczesnych podziałów, w epoce mediów i globalizacji?

Proponowana struktura prezentacji / wystąpienia (ok. 15–20 minut)

1. Wstęp (3 minuty)
   • Kim był Andrzej Wajda – krótki biogram, dorobek, nagrody.
   • Cytat Wajdy o Polsce lub sztuce (np. „Nie ma wolności bez pamięci”).
2. Polska w zwierciadle filmów (10 minut)
   • Omówienie wybranych dzieł w kontekście pytań o tożsamość:
   • „Kanał” (1957) – tragizm powstania, heroizm i bezsilność.
   • „Popiół i diament” (1958) – młode pokolenie między idealizmem a rozczarowaniem.
   • „Człowiek z marmuru” (1977) – jednostka przeciw systemowi i manipulacji propagandy.
   • „Katyń” (2007) – pamięć i prawda jako fundament tożsamości narodowej.
3. Wartości i symbole (5 minut)
   • Polska jako bohater zbiorowy.
   • Motyw ofiary i przebaczenia.
   • Pamięć i sztuka jako obowiązek obywatelski.
4. Zakończenie (2 minuty)
   • Aktualność przesłania Wajdy.
   • Refleksja: czego uczy nas dziś jego twórczość?

1. Formy realizacji projektu
   • Prezentacja multimedialna z fragmentami filmów.
   • Dyskusja panelowa / spotkanie filmowe.
   • Plakat edukacyjny lub wystawa cytatów i kadrów z filmów.
   • Artykuł lub podcast o polskości w twórczości Wajdy.

1. Materiały źródłowe i inspiracje
   • Filmy: Kanał, Popiół i diament, Człowiek z marmuru, Człowiek z żelaza, Katyń, Tatarak, Wałęsa. Człowiek z nadziei.
   • Książki i wywiady:
     • Andrzej Wajda, „Wajda o Wajdzie”
     • Tadeusz Lubelski, „Historia kina polskiego”
     • Recenzje i eseje w „Polityce”, „Tygodniku Powszechnym”, „Dialogu”.
   • Cytaty reżysera (np. o pamięci, wolności, sztuce).

1. Wartość edukacyjna i społeczna projektu
2. Projekt rozwija:
   • umiejętność krytycznego myślenia o historii i kulturze;
   • wrażliwość moralną i estetyczną;
   • rozumienie, jak sztuka może kształtować narodową tożsamość;
   • kompetencje wystąpień publicznych i analizy filmowej.