Andrzej Bart urodzony we Wrocławiu, lecz od dziecka związany z Łodzią. Pisarz, scenarzysta, reżyser.
Powieści wydane w Polsce
"Rien ne va plus" (pierwsze wydanie 1991)
Włoski libertyn, którego świadomość przeszła na malowany przed śmiercią portret, przez dwieście lat przygląda się słowiańskiej odmienności, z Polską w roli głównej.
Jan Błoński (Tygodnik Powszechny): Cywilizacyjną konfrontacją bawi się Bart przez prawie trzysta stron – i nigdy się chyba nie nudzi. Co ważniejsze, nie nudzimy się także my.
"Pociąg do podróży" (1999)
Powieść opiera się na klasycznym motywie podróży w czasie: Dwóch amerykańskich agentów zostaje wysłanych do Wiednia z początku XX stulecia. Ich niebezpieczna misja pozwala czytelnikowi przyjrzeć się Europie, do której już nie ma powrotu.
Roman Praszyński (Elle): Bart stworzył niezwykle bogate i napisane pięknym językiem dzieło. Z żartu wykuł moralitet. Prawdziwa eksplozja we współczesnej polskiej literaturze.
"Piąty jeździec Apokalipsy” (2000) pod pseudonimem Paul Scarron junior
Marcin Nowak (Magazyn, cotygodniowy dodatek Gazety Wyborczej)): Czy Paul Scarron Junior nie wykazuje podobnej intuicji, kiedy pisze w swojej powieści, że ludzie chcą końca świata i doprowadzą do niego?
„Don Juan raz jeszcze" (2007)
Błyskotliwa opowieść nawiązująca do historii Joanny Kastylijskiej, która dostała pomieszania zmysłów po śmierci męża Filipa Pięknego. Przed szaleństwem może uratować ją jedynie słynny uwodziciel, pokutujący w klasztorze za grzechy młodości. Don Juan po raz ostatni rusza do boju.
Dariusz Nowacki (Gazeta Wyborcza): Nie ma w Polsce drugiego takiego pisarza. Jest znakomitością, lecz ma alergię na popularność. Kolejne powieści wydaje jakby od niechcenia w odstępach siedmioletnich, unika mediów, nie uczestniczy w życiu towarzysko-literackim. Właśnie wydał najnowszą powieść "Don Juan raz jeszcze", swoją najlepszą jak dotąd rzecz, utwór – nie waham się powiedzieć – zachwycający
"Fabryka muchołapek" (2008)
Fikcyjny proces Chaima Rumkowskiego, jednej z najbardziej kontrowersyjnej postaci XX wieku.
Eva Menasse (Die Welt): Fabryka muchołapek jest niczym piękny i zły sen. To naprawdę wielka literatura. Nie udziela żadnych odpowiedzi, lecz stawia skomplikowane pytania o nas samych; bierze pod uwagę każdą ze stron i czeka, aż czytelnik lepiej zrozumie dylemat Rumkowskiego.
“Rewers” (2009)
Sabina, jedna z postaci powieści “Rien ne va plus” dostaje drugie życie i tym razem zwycięża. Film na podstawie powieści został bardzo dobrze przyjęty.
Jarosław Czechowicz (Krytycznym okiem): Rewers zmusza nas do zastanowienia się nad tym, jak bardzo wpływa na nas to, co myślimy, i jak życie może zmienić jedno zdarzenie, w którym przyjdzie nam zmierzyć się przede wszystkim z samym sobą…
“Bezdech” (2013)
Sławny polski reżyser pracujący w USA niespodziewanie wraca do kraju. Ma do załatwienia wiele spraw, bo jak się okazuje, umiera. Chce jeszcze odwiedzić, przeprosić, ale i zemścić się.
Monika Samitowska-Adamczyk “Lubimy czytać”: Z podjętym w “Bezdechu” tematem śmierci i przemijania Andrzej Bart zdołał się zmierzyć. Przychodzi nagle, nieproszona, nie pozostawiając czasu na cokolwiek.
“Dybuk mniemany” (2021)
Fascynująca opowieść o przedwojennej Warszawie, niemieckiej okupacji, życiu w getcie i stalinowskiej Polsce. Ludzka słabość, ale i poszukiwanie miłości.
Ludwik Lewin (Słowo Żydowskie): Bart często kilkoma linijkami tworzy postacie z krwi i kości, niezależnie czy wyciąga je z rzeczywistej (cóż to znaczy?) historii, czy są tworami jego wyobraźni. Dybuk to także książka o literaturze, refleksja nad talentem i dokonaniem. I to może właśnie ten dybuk opętał Barta, a każda jego książka jest egzorcyzmem.
„Śmierć głośna, śmierć cicha” (2022)
Za kilka miesięcy ulicą Piotrkowską przejedzie Adolf Hitler. Tymczasem inny niedoszły artysta morduje młode kobiety. W mieście działa już także niemiecka V kolumna. To ostatnie chwile Łodzi, w której, jak mawiał Izrael Joszua Singer, przeglądał się cały świat,
Paweł Smoleński (Vogue): Idąc z Bartem na łódzki spacer, widzimy kolory dymów wydobywających się z kominów, słyszymy szum jedwabnych sukni i miękki szelest wełnianych garniturów, czujemy, jak pachnie farbiarnia bawełny, kieliszek wódki od Baczewskiego i ostatnia nuta perfum ukryta w woni dorożki.
Andrzej Bart wyreżyserował także trzynaście filmów dokumentalnych i osiem słuchowisk w Teatrze Polskiego Radia. W Teatrze Telewizji przedstawił wielokrotnie nagradzany „Boulevard Voltaire” z Ewą Wiśniewską i Januszem Gajosem w rolach głównych, a także „Bezdech” z Bogusławem Lindą. W Teatrze Nowym w Łodzi wyreżyserował adaptację swojej powieści „Fabryka muchołapek”