JAK SPISAĆ [cudze] WSPOMNIENIA? JAK OPOWIEDZIEĆ [własną lub czyjąś] HISTORIĘ RODZINNĄ?
Fotografie, papiery domowe, zeszyty, notesy, kalendarze, zapiski, z tego wszystkiego można ułożyć opowieść.
W sytuacji opieki w naturalny sposób powstają relacje, padają słowa, są opowiadane wspomnienia; może to okazja spisania czyjejś historii, do przeprowadzenia wywiadu rzeki? Nadto ludzie starsi wiekiem sami próbują spisywać historie ze swego życia, wspominają przeszłość, bardzo chcą ją komuś przekazać…
Zajęcia warsztatowe polegałyby na zachęcie do pisania, pokazałyby, z czego może powstać opowieść, jak postępować, by była zajmująca, a pisanie sprawiało człowiekowi przyjemność. Powstały utwór jest powodem do dumy, podarkiem dla młodszych pokoleń, świadectwem przeszłości, o której nie chcemy, by odeszła w niepamięć. Zachęta byłaby i taka, by ludzi myślących o pisaniu skłaniać do stałej współpracy; mogą wszak powołać Koło Autorów z Osiedla, Amatorski Klub Pamiętnikarzy czy Miasteczkowy Dom Literatury Faktu - i tu publicznie pokazywać swoje memuary, czytać i dyskutować nad tekstami